ergste. vlucht. ooit.
22 Januari 2013 | Argentinië, Mendoza
Vanmorgen zijn we te achterlijk vroeg opgestaan. Goeie reden: gisteravond waren we perongeluk een beetje dronken geworden en hadden onze tassen nog niet ingepakt. Inpakken, een ontbijt en wat wachten later op naar de luchthaven.
Dat was een ervaring apart. Geen wachtrij, vriendelijke mensen. Tassen ingechecked, paraplus los (mee de cabine in net zoals toen we naar Argentinië vlogen), hop naar security. Tassen en plu's door de scanner. Awesome, zelfs zonder metaaldetectoralarmen door. Tot er een norse mevrouw in een uniform ons duidelijk maakte dat die plu's echt niet konden (levensgevaarlijk zoals iedereen weet). Terug naar checkin (geen rijen yay!), waar ze niet alleen begrijpend en klantvriendelijk waren, maar onze plu's free of charge toevoegden als checked luggage. Netjes!
Een enorm eind wachten later mochten we het vliegtuig in. Bij takeoff merkten we al dat de combo van omgeving, weer, en een niet-zo-groot toestel niet fantastisch was. Gelukkig steeg het ding snel, en op hoogte prima stabiel en fijn. Het inflight systeem had powerpuff girls, dus tamaar was ook tevree :-).
En toen kwam het landen.
Vanaf het moment van het inzetten van de daling tot het moment van landen, zeker een minuut of 25 lang, was het 1 grote shaky klotezooi met luchtzakken, zijwinden, en andere rommel die je niet wilt in een vliegtuig. Een steward die bekers aan het ophalen was wist met 1 luchtzak letterlijk de cola op het plafond te krijgen, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt. Dan weet je wel dat het echt wilde turbulentie is, zeg maar.
Om het nog beter te maken, na landing (tamaar had het zakje toen al klaarstaan zegmaar) mochten we buiten uitstappen ipv met een slurf. Volle zon, 32 graad vol in je smoel. Dankjewel.
Toen we eenmaal een paar keer goed geslikt hadden en de bagage opgehaald hadden bleek dat het ergst mogelijke was gebeurd: onze paraplu's waren er niet!!!! Hier heb ik uiteraard een grondige klacht over ingediend. Ik kreeg een obscure uitdraai uit een jaren-80-printer mee (op kettingpapier) met daarbij een (vermoedelijk) telefoonnummer geschreven. Als ze de plu's vinden, sturen ze ze op naar het hostel, wat geniaal zou zijn. Die dingen hebben dadelijk een bizarder reisverhaal dan wij.
Wij zitten inmiddels in ons hostel in Mendoza, en hebben zojuist meegedaan aan de Asado; een klassieke argentijnse BBQ met veel lekker vlees, salade, en natuurlijk lokale wijnen. Zo lokaal dat de flessen geen labels hebben.
Inmiddels is het half twaalf, en ik vermoed dat we zo het mandje ingaan. Morgen gaan we relaxed Mendoza verkennen, en 's avonds naar onze eerste 'echte' wine tasting. En donderdag gaan we raften! Vrijdag denk ik dat we een fietsje of twee gaan huren en langs de wijnboeren op jacht naar slokjes :-)
Slaap lekker, dat gaan wij in ieder geval wel doen!
Tobias
Dat was een ervaring apart. Geen wachtrij, vriendelijke mensen. Tassen ingechecked, paraplus los (mee de cabine in net zoals toen we naar Argentinië vlogen), hop naar security. Tassen en plu's door de scanner. Awesome, zelfs zonder metaaldetectoralarmen door. Tot er een norse mevrouw in een uniform ons duidelijk maakte dat die plu's echt niet konden (levensgevaarlijk zoals iedereen weet). Terug naar checkin (geen rijen yay!), waar ze niet alleen begrijpend en klantvriendelijk waren, maar onze plu's free of charge toevoegden als checked luggage. Netjes!
Een enorm eind wachten later mochten we het vliegtuig in. Bij takeoff merkten we al dat de combo van omgeving, weer, en een niet-zo-groot toestel niet fantastisch was. Gelukkig steeg het ding snel, en op hoogte prima stabiel en fijn. Het inflight systeem had powerpuff girls, dus tamaar was ook tevree :-).
En toen kwam het landen.
Vanaf het moment van het inzetten van de daling tot het moment van landen, zeker een minuut of 25 lang, was het 1 grote shaky klotezooi met luchtzakken, zijwinden, en andere rommel die je niet wilt in een vliegtuig. Een steward die bekers aan het ophalen was wist met 1 luchtzak letterlijk de cola op het plafond te krijgen, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt. Dan weet je wel dat het echt wilde turbulentie is, zeg maar.
Om het nog beter te maken, na landing (tamaar had het zakje toen al klaarstaan zegmaar) mochten we buiten uitstappen ipv met een slurf. Volle zon, 32 graad vol in je smoel. Dankjewel.
Toen we eenmaal een paar keer goed geslikt hadden en de bagage opgehaald hadden bleek dat het ergst mogelijke was gebeurd: onze paraplu's waren er niet!!!! Hier heb ik uiteraard een grondige klacht over ingediend. Ik kreeg een obscure uitdraai uit een jaren-80-printer mee (op kettingpapier) met daarbij een (vermoedelijk) telefoonnummer geschreven. Als ze de plu's vinden, sturen ze ze op naar het hostel, wat geniaal zou zijn. Die dingen hebben dadelijk een bizarder reisverhaal dan wij.
Wij zitten inmiddels in ons hostel in Mendoza, en hebben zojuist meegedaan aan de Asado; een klassieke argentijnse BBQ met veel lekker vlees, salade, en natuurlijk lokale wijnen. Zo lokaal dat de flessen geen labels hebben.
Inmiddels is het half twaalf, en ik vermoed dat we zo het mandje ingaan. Morgen gaan we relaxed Mendoza verkennen, en 's avonds naar onze eerste 'echte' wine tasting. En donderdag gaan we raften! Vrijdag denk ik dat we een fietsje of twee gaan huren en langs de wijnboeren op jacht naar slokjes :-)
Slaap lekker, dat gaan wij in ieder geval wel doen!
Tobias
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
