Plan C

Ik geloof dat ik moet beginnen met zeggen dat het niet zo is dat ik bespaard heb op het vakantiebudget en Tobias aan het big spenden is. Mijn dolfijntjes en zeeleeuwen waren namelijk ook niet goedkoop en Tobi voelt zich onheus bejegend.

Gisteren was een rustdagje. We hebben een beetje in het meer geplonst en alvast voor twee dagen gekookt. We hebben ook alvast een hostel geboekt voor Mendoza en ons daar een beetje georiënteerd.

Vandaag was het eerste plan om een stukje langs het meer te fietsen, maar omdat Tobias gister een beetje verbrand is leek dat geen goed idee. Het tweede plan was om naar de grotten te gaan. Weet je het verhaal over de ov-chip- aargh nog? Het wordt nog leuker: elke maatschappij hier heeft zijn eigen kaart, en met onze kaart mogen we reizen ten westen van de stad. Keihandig, daar ligt ons hostel. Laten die grotten nou in het oosten liggen...

Plan drie was om dan maar in de stad wat choco te eten. Gelukt. Ik (ja ik, de addict) hoef de komende week geen helado de chocolate meer. Burp.

Goed, uiteindelijk zijn we dan maar in het westen wat zinnigs gaan doen. Daar ligt Cerro Campanario, een berg met een kabelbaantje en een onwaarschijnlijk uitzicht over alle bergen en meren rondom Bariloche. Zeg maar, "oh daarom noemen ze dit het Lake District". Alsof je naar een ansichtkaart zit te kijken.

En weenween boehoehoe, over twee weken moeten we alweer werken!

Ciao,
Tamara